Εισαγωγικό άρθρο

Όταν ήμουν μικρή, μια μέρα στο σχολείο, είχαμε διαβάσει ένα απόσπασμα στην τάξη από ένα σχολικό εγχειρίδιο. Το γιατί μου είχε κάνει τόσο εντύπωση, ώστε να το θυμάμαι τόσο καθαρά τόσα χρόνια, δεν το ξέρω, αυτό που ξέρω είναι ότι περιέγραφε με ακρίβεια μία κατάσταση, την οποία θα ζούσα κάποια χρόνια αργότερα. Δεν καταλαβαίνετε και πολλά φυσικά, θα σας εξηγήσω αμέσως. Το απόσπασμα που είχαμε διαβάσει είχε να κάνει με έναν άνθρωπο που έπρεπε να πάει στη δουλεία του και περίμενε στη στάση του λεωφορείου μαζί με πολλούς άλλους ανθρώπους, που και αυτοί περίμεναν για τον ίδιο λόγο. Η ώρα περνούσε ο ήρωας της ιστορίας μας είχε καθυστερήσει, ο κόσμος είχε αρχίσει να φωνάζει και να ξεφυσάει, η ατμόσφαιρα στη στάση προκαλούσε δυσφορία και γενικά επικρατούσε ένα πανδαιμόνιο. Όταν τελικά έφτασε το λεωφορείο, φωνές, πανικός, άλλοι ανέβαιναν, άλλοι κατέβαιναν, σπρωξίματα, να ανέβουν όλοι, να στριμωχτούν.. οι πόρτες κλείνουν και το λεωφορείο φεύγει. Ο ήρωας της ιστορίας που διαβάσαμε, είχε μείνει στη στάση, μιας και δεν χωρούσε άλλα άτομα το λεωφορείο και καθώς πια η στάση είχε αδειάσει, κάθισε εκεί να χαζεύει τον δρόμο, αναλογιζόμενος τι είχε συμβεί πριν δύο λεπτά. Φωνές και σπρωξίματα για να ανέβει ο κόσμος στο λεωφορείο; Τελικά, ο ήρωας μας δεν χωρούσε να μπει ή μήπως δεν ήθελε; Μήπως τελικά διάλεξε να ανέβει στο επόμενο, ελπίζοντας σε μία πιο ανθρώπινη συμπεριφορά;
Μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο, η χρήση του λεωφορείου ήταν μέρος της καθημερινότητας μου. Στα χρόνια που ακολούθησαν πηγαίνοντας ή γυρίζοντας από τη σχολή, μου έτυχε αρκετές φορές μία αναπαράσταση της παραπάνω ιστορίας. Και σαν τον ήρωα της ιστορίας, έτσι κι εγώ πάντα επέλεγα να μένω πίσω. Πίσω από τις φωνές και τα σπρωξίματα, πίσω από το να περιμένω ασφυκτιώντας να κατέβει ο κόσμος, για να πάρω μία ανάσα. Ο χρόνος της ημέρας είναι προκαθορισμένος και δεν είναι στο χέρι μου να τον μεγαλώσω ή να τον μικρύνω, είναι όμως στο χέρι μου να τον κατανείμω κατάλληλα.
Στις μέρες μας, οι ρυθμοί τις καθημερινότητας, μας έχουν αναγκάσει να κάνουμε τα πάντα γρήγορα. Γρήγορα ξυπνάμε, γρήγορα τρώμε, γρήγορα μιλάμε. Κάνουμε καθορισμένες κινήσεις ξανά και ξανά. Μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση, οι πραγματικές απολαύσεις είναι σε μικρά πράγματα.
Βάλε το ξυπνητήρι δέκα λεπτά πιο νωρίς το πρωί και ετοιμάσου χωρίς να είσαι με τη ψυχή στο στόμα. Μην βιάζεσαι την ώρα του γεύματος σου και ας διαρκέσει τρία λεπτά περισσότερο.. κλείσε μία ώρα νωρίτερα την τηλεόραση και απόλαυσε την παρέα ενός βιβλίου συνδυάζοντας το μαζί με ένα ζεστό ρόφημα. Δώσε αξία στον χρόνο σου!
Μην μιλάς γρήγορα, σκέψου πρώτα τι θέλεις να πεις. Μην φτωχαίνεις το μυαλό σου χρησιμοποιώντας τις ίδιες και τις ίδιες λέξεις. Εμπλούτισε το λεξιλόγιο σου, δώσε τροφή στη σκέψη σου και «φόρα τα καλά σου» μέσω του λόγου σου! Υπάρχουν λέξεις που το άκουσμά τους δίνουν άλλη αίγλη σε μία συζήτηση, γιατί να μένεις στα ίδια όταν μπορείς να κάνεις πιο δημιουργική τη σκέψη σου;
Η Ελληνική Γλώσσα, είναι ένας θησαυρός με αμέτρητα γλωσσικά διαμάντια. Μέσα από αυτό το Ιστολόγιο θα προσπαθήσουμε να ψάξουμε κάποια από αυτά τα διαμάντια, να τα μελετήσουμε και να τα εξηγήσουμε. Θα δούμε λέξεις που μπορεί να δυσκολεύει η χρήση τους, αναλύοντας τες και εξηγώντας, πως οφείλουμε να τις χρησιμοποιούμε, θα εμπλουτίσουμε το λεξιλόγιο μαθαίνοντας νέες λέξεις και θα γράφουμε άρθρα που στόχο θα έχουν να μελετήσουν διάφορα θέματα επίκαιρα ή μη. Κάνε σωστή χρήση του κινητού ἠ του υπολογιστή σου, χρησιμοποίησε τα ως μέσα για να μάθεις κάτι καινούργιο, να προσθέσεις ένα λιθαράκι στις γνώσεις σου!

Σ. Κ.